Hij mag nog twee jaar blijven. Pas in november 2011 zitten de acht jaar voor
president Jean-Claude Trichet van de Europese Centrale Bank (ECB ) er op.

Maar wie kans wil maken om zijn opvolger te worden, moet nu al beginnen met
lobbyen. Het politieke spel rond de opvolging komt op gang. Bekijk
de kandidaten in de slideshow.

Italiaan
Grootste kanshebber lijkt een Italiaan te zijn: Mario Draghi, de huidige
president van de Banca d’Italia, de Italiaanse centrale bank.

De altijd goed geïnformeerde nieuwsbrief Central Bank News noemt
hem de "koploper voor de opvolging van Trichet". Website
FinReg21.com, een discussieplatform voor de financiële wereld, schrijft dat
Draghi "algemeen wordt gezien als de topkandidaat voor de opvolging van
Jean Claude Trichet".

Goldman Sachs
Gezien zijn staat van dienst is dat logisch. Draghi promoveerde in 1976 aan
het Massachusetts Institute of Technology in Boston. Daarna werd hij
directeur bij de Wereldbank in Washington.

In de jaren negentig keerde hij terug naar Italië, waar hij als
directeur-generaal van het Italiaanse ministerie van Financiën strengere
wetgeving voor financiële markten en bedrijven wist door te voeren. Begin
deze eeuw koos hij toch weer voor de VS. De Italiaan werd vice-chairman and
managing director bij Goldman Sachs.

Op dit moment is hij behalve baas van de Italiaanse centrale bank, voorzitter
van de nieuw opgerichte Financial Stability Board (FSB). Dat is een zeer
prestigieuze club waarin de G20-landen zitting hebben, aangevuld met
instellingen als het IMF, de Wereldbank, de OESO en de Bank voor
Internationale Betalingen.

Invloedrijke bijbaan
De FSB moet nieuwe regels voor het internationale financiële stelsel
opstellen en er toezicht op gaan houden. Het voorzitterschap van die club
telt in kringen van centrale bankiers als een van de meest invloedrijke
bijbanen.

Tegen Draghi pleit dat hij een Italiaan is. Kan de nog jonge euro een
president uit dat land wel aan? Draghi zelf is uit het goede hout gesneden,
daarover bestaat geen twijfel.

Maar de monetaire traditie van het geboorteland speelt ook een rol. De 'track
record' van Italië is beroerd. Voor de invoering van de euro stonden de
geldpersen daar standaard op de hoogste stand. Draghi kan daar niets aan
doen, maar het zal bij de benoeming meespelen.

Duitse inflatiehavik
Zeker omdat er een prima alternatief is: Axel Weber, de president van de
Bundesbank. Deze voormalige hoogleraar monetaire economie geldt als de
inflatiehavik van de ECB.

Benoem Weber als ECB-president, en de financiële markten zullen automatische
een lager inflatierisico inprijzen. De rente kan omlaag en de euro wordt
sterker. Door zijn granieten reputatie lijkt Weber een uitstekende keus.

Jammer alleen dat het een Duitser is. Want de Fransen zullen moeite hebben om
met een Duitse ECB-president in te stemmen. De Europese Centrale Bank zelf
staat al in Frankfurt, dus met een Duitse president wordt het wel erg een
Duits feestje. Precies waar de Fransen zich altijd tegen verzetten. Gevreesd
moet worden dat president Sarkozy de benoeming van Weber zal vetoën – hoe
onterecht ook.

Nout Wellink
Er is een derde kandidaat, uit een klein landje met uiterst degelijke
monetaire traditie en reputatie: Nout Wellink van de Nederlandsche Bank. Het
was Standford-econoom Melvyn Krauss die hem onlangs in een artikel in het
Financieele Dagblad noemde als kanshebber.

Wellink heeft buitengewoon veel gezag in kringen van centrale bankiers en zou
voor iedereen (in elk geval iedereen buiten Nederland) acceptabel zijn.

Het probleem is alleen dat Nederland al aan de beurt is geweest. Na vier jaar
Duisenberg moeten we weer achter aansluiten. Voor grote landen is benoeming
van Wellink misschien een aanvaardbare tussenoplossing. Andere kleintjes
zullen hun eigen kandidaat naar voren schuiven.

Finland en Cyprus
Bijvoorbeeld Finland, dat met Erkki Liikanen een degelijke bankpresident in
de aanbieding heeft. Of misschien zelfs dwergstaat Cyprus die zwaargewicht
Athanasios Orphanides als kandidaat kan leveren.

Orphanides maakte carrière bij de Federal Reserve in Washington en was
gedurende de kredietcrisis de meest fervente voorstander van renteverlaging
en ander agressief monetair beleid. Hij is de tegenpool van Axel Weber, en
zal vooral bij de zuidelijke lidstaten goed liggen.

De belangen zijn groot en de tegenstellingen ook. Misschien dat men daarom
kiest voor een buitenstaander, iemand die nu niet in het ECB-bestuur
vertegenwoordigd is.

In dat geval is de ideale kandidaat Jaime Caruana . Deze Spanjaard is de
huidige directeur van de Bank van Internationale Betalingen - de ‘centrale
bank van de centrale banken’ - en directeur van het Monetary and Capital
Markets Department van het IMF. Caruana was tot 2006 president van de Banco
de España, de Spaanse centrale bank, en is dus geen vreemde voor de ECB.

Jackson Hole
In het Amerikaanse Jackson Hole vond in het weekend van 22 en 23 augustus het
jaarlijkse congres van centrale bankiers plaats. De apotheose was een
paneldiscussie over de kredietcrisis. In het panel zat naast de president
van de Bank van Japan en de huidige ECB-president Jean-Claude Trichet -
jawel - Jaime Caruana. Liep hij zich al warm?

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl